10 - Oudoe
Ik zijn as Bergenèèr gebore
Ik zag as Krab ‘t levenslicht
Ik voel de schaduw van m’n tore
En de werremte van oew gezicht
Ik ken de kroege en de zale
van de Markies tot aan de Kròòn.
’k Zal ‘r m’n pilske blijve ‘ale
Mar toch anders dan gewòòn
OUDOE, OUDOE
KLINKT AS ’N ECHO DEUR DE STRAAT
OUDOE, OUDOE
’T MOEST ‘R VAN KOMME VROEG OF LAAT
Me zulle oe nooit nie vergete
Want de ‘erinnering blef bestaan
Ik zal oe misse meugde wete
En waar gemist wor, vloei d’n traan
Me zulle mekaar wel weer ontmoete
Me zulle mekaar nog welles zien
Dan za’k oe op z’n Bergs begroete
”Ei, oe wist” of zo messchien
OUDOE, OUDOE
KLINKT AS ’N ECHO DEUR DE STRAAT
OUDOE, OUDOE
’T MOEST ‘R VAN KOMME VROEG OF LAAT
Nou gaan me wijer mè d’ons leve
’t Is presies zo ak ‘t zeg
Wa kunde nou mekaar nog geve
Ieder gaat z’n eige weg
Me n’oeve ons echt nie te schame
Want in ’t diepste van ons ‘art
Dele me één ding wezelek same
De liefde voor ons Krabbegat
OUDOE, OUDOE
KLINKT AS ’N ECHO DEUR DE STRAAT
OUDOE, OUDOE
’T MOEST ‘R VAN KOMME VROEG OF LAAT
OUDOE, OUDOE
KLINKT AS ’N ECHO DEUR DE STRAAT
OUDOE, OUDOE
’T MOEST ‘R VAN KOMME VROEG OF LAAT