06 - Dweile deur 't Krabbegat
(Bubbelbad)
Dweile, dweile dweile deur ’t Krabbegat. Dweile deur ’t Krabbe-Krabbe-Krabbegat.
Ik wil dweile, lekker dweile. Dweile, dweile dweile deur ’t Krabbegat.
Dweile, dweile dweile deur ’t Krabbegat. Dweile deur ’t Krabbe-Krabbe-Krabbegat.
Van dweile kre’k zo’n bietje zere pòòte van da lòòpe. Ik eb al bij De Boer nieuwe schoene motte kòòpe. Van de Draak tot aan Kemiel in m’n boere-boerekiel; Da stuk lòòp ik wel ‘ondert kere. Dadd’k nog nie viel… Zo zijn ik lengst ’t Klokhuis en ’t Vierde gekomme. En ‘éél de Steenbergse-straat opgeklomme. De Markies, Bolke Beer en kek ’s eve n’aan: Ier edde d’n Ier en dèèr d’n Mexikaan. Eve dweile voor ’t Markiezen’of. “Ei, gaan me nou nog wijer?” Nou en of! Lengst ’t kotje van Koert gaan ik bij ’t Slik naar binnen. Lat de vastenavend-karaoke mar beginne. Dan lòòp ik evekes nar Denisse messchien en nim ik dèèr ’n pilske en ‘n ‘amburger of tien. Nog eve nar d’n Emel en dan zeg ik tegen Ad: “Zoveul leut e’k van z’n leve nog nie g’ad.”
Wezelek waar! Ge ken oe kont nie kere of dèèr zijn ik weer. Wie gif t’r ’n rondje weg? Van mijn is tie de volgende keer. Wezelek waar! Ge ken oe kont nie kere of dèèr zijn ik weer. Wezelek waar! Zo dweil ik deur de strate n’op en neer.
Dweile, dweile dweile deur ’t Krabbegat. Dweile deur ’t Krabbe-Krabbe-Krabbegat.
Zo dweil ik mè m’n ebbe en m’n ‘ouwe deur de strate van kefeeke tot kefeeke om ’n bietje bij te prate. Krijne, de Mortier, of kek ’s eve n’ier: ’t Pubke en ’t Dobbertje, da zijn d’r same vier. Me gaan ’n bietje wijer kijke, da’s toch ‘éél gewoon. Wor ‘t Oosterwaal of gaan me naar De Kroon. De Grote Slok, da kan ok, of toch maar naar ’t Wapen voor ’n bakske koffie of kunde dan nie slape. Ik kan gewòòn nie kieze, d’r is zoveul te beleve. Ik doe m’n maske n’op, al is ’t mar voor eve. Dan dweil ik over straat, dan wor ’t mar wa laat. Ginniemand die ken, zellefs nie m’n beste maat. Zo staan ik bij ’n groepke en ’t lopt al tege tweeje. Wij lusse wel koffie! Dadd’is alles wasse zeeje. Nou, ik docht ’t nie! Dalek worret ‘allef vier en en dan zitte ze weer ammaal aan ’t bier.
Wezelek waar! Ge ken oe kont nie kere of dèèr zijn ik weer. Wie gif t’r ’n rondje weg? Van mijn is tie de volgende keer. Wezelek waar! Ge ken oe kont nie kere of dèèr zijn ik weer. Wezelek waar! Zo dweil ik deur de strate n’op en neer.
Dweile, dweile dweile deur ’t Krabbegat. Dweile deur ’t Krabbe-Krabbe-Krabbegat.
Ik wil dweile, lekker dweile. Dweile deur ’t Krabbe-Krabbe-Krabbegat.
Dweile, dweile dweile deur ’t Krabbegat. Dweile deur ’t Krabbe-Krabbe-Krabbegat.
En tuisgekomme, kom inééns m’n vrouwke naar benee. Ze keek ’n bietje nijig en witte wasse zee. Ze zee:”Ik docht dagge zomar ‘n rondje ging lòòpe!” Nou, da meugde ‘òpe, ik was gewoon ‘n ‘eel klein bietje..
Dweile, dweile dweile deur ’t Krabbegat. Dweile deur ’t Krabbe-Krabbe-Krabbegat.
Dweile, dweile dweile deur ’t Krabbegat. Zo dweile me deur ‘eel ’t Krabbegat.