02 - Moeder, waar is m'n kiel
(Mama, waor is mien pils)
Toen ik nog een kreukel was van een jaar of vijf.
Kreeg ik al de kriebel in m’n vastenavendlijf.
Ons ma docht da d’ ik gek wier, dokter Oei die kwam d’r bij.
‘k Stond dèèr in m’n blòte kont en docht d’as niks voor mijn.
Moeder, waar is m’n kiel! M’n kieltje zijn ik kwijt.
Moeder, waar is m’n kiel! M’n kieltje zijn ik kwijt.
Waar zou m’n boerekiel toch zijn, m’n zaddoek en m’n ouw gerdijn.
Moeder, waar is m’n kieltje nou. M’n kieltje zijn ik kwijt.
Kreeg toen ’n vriendinneke en oh wa was ik blij.
En mette Vastenavend sliep da meske toen bij mijn.
Toen ik saves stil naar de logeerkamer liep.
Stond ons ma innees achter me en witte wa d’ ik riep.
Moeder, waar is m’n kiel! M’n kieltje zijn ik kwijt.
Moeder, waar is m’n kiel! M’n kieltje zijn ik kwijt.
Waar zou m’n boerekiel toch zijn, m’n zaddoek en m’n ouw gerdijn.
Moeder, waar is m’n kieltje nou. M’n kieltje zijn ik kwijt.
Nu staan ik in m’n stamkefee mè moeders aan de tòòg.
Drink ze d’r Sitroentje, stik d’r erremkes om’ oog.
Al wor ze wel wa d’ ouwer, ze is nog lang nie teut.
En zing ik dan voor ‘aar zomar ’n bietje voor de leut.
Moeder, waar is m’n kiel! M’n kieltje zijn ik kwijt.
Moeder, waar is m’n kiel! M’n kieltje zijn ik kwijt.
Waar zou m’n boerekiel toch zijn, m’n zaddoek en m’n ouw gerdijn.
Moeder, waar is m’n kieltje nou. M’n kieltje zijn ik kwijt.